Ik ben de wond, ik ben het mes
Van 15 november 2019 tot en met 5 januari 2020 exposeren Eun Young Lee, Hanneke van Broekhoven, Monica Croese en Vera Croese met Ik ben de wond, ik ben het mes.
'Ik ben de wond, ik ben het mes' is geïnspireerd op een gedicht van Baudelaire uit zijn serie Les fleurs du mal.
‘Ik ben het mes en de wond, de hand en de wang, de beul en het slachtoffer.’
De expositie gaat over de strijd die ieder mens kent; tussen je donkere en lichte kant, het goed en het kwaad, on-schuld. Het een kan niet bestaan zonder het ander. Waar veel licht is, zijn de schaduwen donkerder (Goethe). Het werk van de kunstenaars schuurt en krast, roept vragen op, onderzoekt en vindt een tere balans tussen donker en licht.
Mijn diepste donker, mijn zuiverste licht.
Het concept van deze tentoonstelling is van Monica Croese. Zij heeft ook de kunstenaars uitgenodigd die goed bij de thematiek van de tentoonstelling passen, en van wie het werk elkaar aanvult en versterkt. Onder de naam Weib! gaat Monica volgend jaar meer tentoonstellingen maken.
De installaties van Eun Young Lee bestaan uit verschillende elementen waarin elk onderdeel een eigen verhaal vertelt. De installatie bundelt verschillende verhalen samen tot een nieuw hoofdstuk. Er worden steeds weer nieuwe verbanden gelegd, wat leidt tot de noodzakelijke conceptie van tijdloosheid.
Een oude foto krijgt een nieuwe lading door een subtiele ingreep door Eun Young. Er ontstaat een gevoel van een vleugje magie op het moment dat de materie overgaat in een nieuwe samenhang. Die samenhang maakt deel uit van de wereld die zich bij Eun Young als een voortgaande stroom ontwikkelt. Zo'n wereld bestaat bij de voortdurende terugkoppeling van herinneringen. Maar herinneringen vervagen en versmelten met andere waarnemingen of misschien met dromen. Dat wat er ooit was keert nooit terug, maar het vlijt zich noodzakelijkerwijs in nieuwe verbanden. Lee Eun Young schept op deze wijze onnavolgbare unica waarin het avondland beschenen wordt door de morgenzon en waar de avondzon ondergaat boven het land van morgen.
Hanneke van Broekhoven maakt menselijke vormen met verschillende materialen, meestal een combinatie van metaal en textiel: metaal voor de lichaamshouding en textiel voor de zachte en kwetsbare huid. Rafelige randen en losse draden blijven zichtbaar omdat we ze allemaal hebben, ze vertellen ons levensverhaal. Als je ze verbergt, laat je jezelf niet helemaal zien om een beter, perfecter beeld neer te zetten. ‘Ik ga uit van thema's die belangrijk zijn in mijn eigen leven. Het naaien met de hand is arbeidsintensief en meditatief. Hoe langer ik eraan besteed, hoe meer mijn blik zich verbreedt. Ik ontdek patronen en leg verbanden. Ik zie wat mij met anderen verbindt in plaats van wat mij van hen onderscheidt. Mijn hoofdthema's zijn compassie en lijden en hoe ze naast elkaar bestaan.’
Monica Croese tekent en schildert op papier en doek. Van vrij klein tot groot formaat. ‘Ik ben een dromer en ik creëer een eigen magische wereld, die sociale thema’s onderzoekt. Gebaseerd op persoonlijke ervaringen en vertaald naar collectieve herinneringen. Ik maak een verbinding tussen emoties en archetypes. De menselijke conditie fascineert mij zeer en is mijn inspiratiebron. Mijn visie op onze wereld, mijn manier om te communiceren met anderen.’ Het werk van Monica kent vele lagen met complexe betekenissen. Je kunt er niet omheen, het stoot af en trekt aan. De kern van het bestaan, met al zijn schoonheid en lelijkheid, zijn donker en licht.
Vera Croese houdt zich niet alleen bezig met beeldende kunst, ook met dans en muziek. Daaruit neemt zij vaart, beweging, de urgentie van het moment mee in haar beeldende werk. Hier gaat het om gestolde beweging. Krachtige beelden. 'Ik kras met potlood en pen, kleur, inkt. Ik werk ook graag met de roller, krachtig en snel. Fotografie en film zijn weer andere bruggen naar de werkelijkheid. Momentopnames van het leven in beelden, een vorm zoekend in het eindeloze aanbod van deze tijd. Ik wil niemand behagen, mijn werk is een manier om uit te reiken, me vast te grijpen aan het leven. Een uiting van mijn verlangen naar ontmoeting.'
Haar werk mag rauw zijn, psychische kracht, maar ook verstild en bijna meditatief. Geen gepolijste techniek, maar gemaakt met zeggingskracht.
---------------------
De feestelijke opening was op zondag 17 november om 14.30 uur.
Schrijfster Lilian Regtvoort deed het openingswoord en er was muziek, onder meer zang van een van de exposanten: Vera Croese.
